Czarnuszka siewna
Należy do rodziny jaskrowatych. Jej nazwy w różnych językach wiele mówią. Czarnuszka, bo ma czarne nasionka. Po angielsku Black cumin, po niemiecku Schwarzkummel- czyli czarny kminek. Po francusku: nigelle de Crete, bo sprowadzono ją z Krety. Jest pospolicie uprawiana w krajach śródziemnomorskich. Francuzi mawiają o niej toute ćpice, czyli uniwersalna przyprawa.
Czarnuszka siewna jest rośliną jednoroczną, wyrastającą do wysokości 20 cm, o delikatnych, pierzastych liściach i białych lub niebieskich kwiatach. Czasem u nas rośnie wśród zbóż jako chwast. Zbieramy czarnuszkę, gdy torebki nasienne zaczynają brunatnieć, suszymy starannie, wykruszamy nasiona i ponownie dosuszamy je, ponieważ łatwo pleśnieją.
Nasiona czarnuszki zawierają do 40% oleju oraz 0,5 do 1,5% olejku lotnego. Znajdowano je już w sarkofagach egipskich. W Ewangelii św. Mateusza, rozdział 23, również wspomina się o kminku i czarnuszce, koperku i mięcie. Talmud zaleca czarnuszkę jako środek przeciw gorączce. Rzymscy lekarze polecali czarnuszkę, jako środek łagodzący woń zjedzonego czosnku i cebuli.
Teodor Tabernaemontanus* w swojej średniowiecznej Księdze ziół podaje ponad 150 zastosowań leczniczych czarnuszki: od dolegliwości żołądka do bólu głowy. Zaleca ją również jako środek mlekopędny, a w postaci wywarów-do okładów na oczy. Po prostu - uniwersalne ziele lecznicze.